Onkruid vergaat niet. Dat spreekwoord is eeuwenoud en wil maar niet aan waarde verliezen. Schoffelde Martin Vrijland eerst zijn eigen perkje brandnetels onder, nu staat hij op zijn eigen .commetje opnieuw wortel te schieten.
Dat complotdenken net zo hardnekkig is als een beetje brandnetel blijkt dan ook wel weer. Vandaag zijn de jongens Ruben en Julian opnieuw aan de beurt, van dode kinderen kan vrind Vrijland kennelijk maar geen genoeg krijgen. Als een ware brandnetel probeert hij de weerhaken van zijn brandharen in het zere vlees van hun nabestaanden te slaan. Zijn gifpijlen zijn, opnieuw, gericht op moeder Iris.
Toch snap ik niet helemaal dat moeder Iris van der Schuit zoveel lof ontvangt terwijl ze vlak na de verdwijning van Ruben en Julian nog op haar Facebook een bericht plaatste met de tekst “Oké Jeroen jij hebt gewonnen“.
Martin Vrijland lijkt iets tegen moeders te hebben. Of tegen vrouwen in het algemeen, dat kan natuurlijk ook nog.
“Oké Jeroen, je hebt gewonnen” schreef moeder Iris op haar Facebookpagina, “nadat ze door de politie was geïnformeerd dat in het Utrechtse Cothen twee lichaampjes waren gevonden”. Ze verwijderde die woorden al snel weer, maar in complotdenkersland achtervolgen ze haar nog.
Voor meneer Vrijland zijn ze koren op zijn molentje; “Wat was de rol van Iris? Heeft zij Jeroen tot wanhoop gedreven door hem zwart te maken? Is Jeroen eigenlijk wel de dader?” Net als met de moeder van de jonge Anass maakt hij ook in dit geval graag een Lady Macbeth van een verslagen moeder.
Voorts laat vrind Vrijland een “lezer” aan het woord. Bert Blom wil niet “nodeloos speculeren” maar doet vervolgens niets anders. Daarbij herkauwt hij opvallend veel van Vrijlands eerder gepubliceerde nonsens, maar dat nog even terzijde.
Bert maakt zich zorgen over de camerabeelden uit Cothen en zou graag het adres willen weten waar de camera hangt die deze beelden gemaakt moet hebben. Gelukkig is de politie wel wijzer dan dat en bespaart zij de rechtmatige eigenaar van die camera een mensenmassa van Vrijlandjes en Katjes op diens oprit. Liever nog zelfs ziet Bertje dat de beelden openbaar gemaakt worden. Beelden die zo vaag zijn dat niet met zekerheid te zeggen is of het de auto van vader Denis is worden kennelijk helder zodra je maar weet waar die vermaledijde camera hing.
De exacte lokatie van de duiker, waarin de lichamen van Ruben en Julian gevonden werden, is wel bekend. Volgens Bert is die duiker zo open en bloot in het landschap gelegen dat de kinderen daar niet dertien dagen lang onopgemerkt in gelegen kunnen hebben. Wanneer ik de luchtfoto’s van die duiker bekijk (met dank aan de persmuskiet) denk ik dat het lang zo onmogelijk niet is dat die lichaampjes daar zo lang niet in werden opgemerkt. Het is nogal een end zeg, die buis.

In Eindhoven lag overigens een man nota bene dagenlang onopgemerkt op zijn eigen balkonnetje, dood.
Bert speculeert echter ongebreideld voort. Hij vertrouwt de vinder niet, die met die groene Volvo. Bertje zou graag naam en rugnummer weten. Ook het stel Popelier en Terstall, dat door die vinder werd aangeklampt, vindt hij dubieus. Waarom dachten ze dat er een volwassene in die duiker lag? Wel Bert, tijd en water doen onaangename dingen met een lijk. Het verkleurt, er komen allerlei gassen in vrij, het zwelt op en begint te drijven.
In het politievakblad Blauw werd daar in 2008 een artikel aan gewijd. Aan het woord is
Bernice Oude Grotebevelsborg van het NFI;
Hoe lang duurt het voor een waterlijk komt bovendrijven? “Dat hangt samen met de mate van ontbinding, met gasvorming en met kleding. De gasvorming maakt dat het lichaam opzwelt en naar boven komt drijven. Kleding kan daarentegen zorgen voor verzwaring, waardoor het langer duurt voor een lichaam boven komt. Het primaire rottingsproces komt niet door het water, maar door de darmflora. Dus niet zozeer door bacteriën van buiten, maar van in het lichaam. Het ontbindingsproces gaat dus niet sneller of langzamer in vies water. Globaal kan je zeggen dat een lichaam in de zomer na twee dagen komt bovendrijven. In het late voorjaar en vroege najaar is dat tussen de drie en vijf dagen. In het vroege voorjaar en het late najaar ligt dat tussen de tien en veertien dagen.”
Wie zo’n tijd levenloos in het water gelegen heeft is onherkenbaar. Ik heb er een zoekslag aan gewaagd, op termen als “waterlijk” en “bloated body”. Dat kunt u op uw beurt zelf ook even doen, maar misschien dat u dan beter even tot na het eten wacht. Dat die mensen aan een spijkerbroek en een stuk huid niet af hebben kunnen zien dat het om een kind ging is dan ook lang zo verwonderlijk niet als “Bert” hier doet voorkomen.
Ik zou graag willen zeggen dat het me verbaasde dat Bert vervolgens ook weer het klimrek aanhaalt waarvan we allemaal al weten dat vader Denis zich er niet aan verhing. Toch, ik zou evengoed niet graag tegen u liegen.
Bert maakt zich verder ook druk om de kwaliteit van de foto’s die tijdens de zoektocht werden verspreid, die zijn niet altijd even scherp op, volgens Bert, de juiste plekken. Dat moet heul niet kunnen want de camera’s van tegenwoordig “stellen automatisch scherp op het onderwerp in het midden van de foto”. Ik fotografeer zelf heel wat met een dijk van een toestel, dat eenmaal op de automatische piloot inderdaad scherp stelt op het punt in het frame waarvan ik dat wil. Bij bewegende objecten of wanneer ikzelf beweeg wanneer ik afdruk heb ik vaker dan me lief is toch net dat ene punt niet scherp.
Dat de zus van moeder Iris een professioneel fotograaf zou zijn wil natuurlijk niet zeggen dat degene die de gewraakte foto’s nam ook zo’n ervaren schutter is.
Bureau Jeugdzorg krijgt nog even een vertrouwde veeg uit de pan en daarbij lijkt Martin even uit de rol van “Bert” te vallen; want Jeugdzorg wil middels dit drama “meer mogelijkheden om ouders nog sneller en effectiever buiten spel te zetten“. Kom nou Martin, wat denk je nou? Met je sockpuppet.
Enfin. Zat u er net zo met smart op te wachten als ik? Op de Illuminati?
Nou daar zijn ze dan!
“Hoewel dit veel mensen boven de pet gaat, wil ik ook wijzen op de diverse zogenaamde ‘illuminati symbolen’ in deze zaak. Zo gebruikte de moeder van de jongens in het begin van de zoektocht op haar Facebook nog een plaatje dat erg veel weg heeft van een ‘oog in een driehoek’, een zeer bekend illuminati symbool. Ook de zus van de moeder gebruikt op een van haar social-media sites een oogje als avatar (maar wellicht is dat niet geheel ongebruikelijk in de grafische sector?). Ook in de kleding van de vader zien we diverse symboliek: Schoenen van het merk Columbia. Rode onderbroek van het merk g-star (=maçonnieke pentagram met ‘g’ in het midden). Markant punt in de zoektocht vormde de zoekacties rond de piramide van Austerlitz met de 13 meter hoge obelisk. Ook werden de broertjes teruggevonden op uitgerekend de 13e dag. Op twitter was ook vermistnl.nl actief dat als logo ook weer het opvallende illuminaten oogje voert.”
In dat gebied ligt overigens ook de Ruiterberg. Ik zou de Tempeliers dus niet direct uit willen sluiten. Gewoon voor de zekerheid. Voor je het weet is dat Illuminatiegedoe een false flag. Dan is er nog de Donderberg, nou dan weet je het wel, en die geheimzinnige Foldocusheuvel met het graf van de familie Godin de Beaufort. Is er ofwel een connectie met de adel of we hebben zojuist een geheime orde van flatulente godinnenaanbidders ontdekt.
Nudge nudge, wink wink. Ik voer niet één maar zelfs twee ogen als logo.
Voor de aardigheid heb ik eens opgezocht wat die rode onderbroek moet beduiden, qua illuminatisymboliek dan. Ik kom niet verder dan een Spaanse traditie om met het nieuwe jaar een schone rode onderbroek aan te trekken om geluk af te dwingen. Dat zal ‘m niet zijn. Wie iets spectaculairders weet, ik houd me aanbevolen!