Vrijland

CIA agent betrapt onder demonstranten Kiev (update)

/ animaldisputax / Een reactie plaatsen

O, hemel Martin Vrijland heeft weer een ‘scoop’. Er is een “CIA agent betrapt onder demonstranten Kiev”, althans volgens een filmpje dat meneer Vrijland ergens heeft opgeduikeld.

Deze CIA-agent moet zo dom geweest om zijn legitimatiebewijs bij zich te dragen tijdens zijn verdeel- en heersmissie in Kiev. Dat is bijzonder onwaarschijnlijk, maar dat is nu eenmaal nooit een beletsel voor lichtgelovigen als meneer Vrijland.

Een blik op het filmpje leert me dat de afkorting ‘IPA’ op dat legitimatiebewijs staat.

Lo and behold, dat blijkt kort voor de International Police Association. Google is my friend.

Op 1 januari 1950 richtte de inmiddels overleden Engelse politieman Arthur Troop die International Police Association op. Zeg maar een real life Facebook avant la lettre (en het Internet), een internationale vriendenclub voor politiemensen. Het Esperanto was toen nog hip en dus werd het motto “Servo per Amikeco”, dat zich laat vertalen naar “Dienen door vriendschap”. De vereniging organiseert congressen, seminars en acties voor goede doelen, maar draait ook haar hand niet om voor een avondje klaverjassen of klootschieten.
Een leuk weetje is dan misschien wel dat Nederlandse dienders zich als eerste “buitenlanders” aansloten bij deze vereniging, waarmee ze haar internationale karakter kreeg. Vandaag de dag heeft IPA wereldwijd meer dan 413.158 leden in meer dan 63 landen. Ons land heeft ruim 7500 leden en Kiev heeft er dus minimaal een.
IPA-leden, dat wil zeggen politiemensen in actieve dienst of reeds gepensioneerd, kunnen in 21 landen voor een redelijk prijsje in huizen van de vereniging vertoeven, krijgen korting in sommige musea en al wat dies meer zij, en kunnen leuke hebbedingetjes kopen in de webshop van de vereniging. Een van die hebbedingetjes is een mooie naambadge met het logo van de vereniging, zoals te zien in het filmpje op meneer Vrijlands webstekjes. 
Wat een verrassing toch weer.

Update 

Het duurt even, maar gelukkig is men nog altijd zo vriendelijk de kwartjes bij meneer Vrijland te doen vallen. Aandoenlijk dat hij het nog steeds abusievelijk over “ISA” heeft waar er duidelijk “IPA” te lezen staat, maar het is een kniesoor die daar op let.

“Nog eens naslagwerk te hebben gedaan blijkt het artikel van Before Its News (de bron) het niet bij het juiste einde te hebben. De ISA is een internationale politie organisatie. Ondanks dat het niet onwaarschijnlijk is dat de CIA zich in dergelijke aangelegenheden mengt, levert dit filmpje dus geen bewijs. Wel zou je je af kunnen vragen wat een agent in burger daar onder de demonstranten doet. Er is natuurlijk ook niet uitgesloten dat de man van het filmpje geen CIA agent was. Onderstaand filmpje bewijst echter niets concreet. Bedankt aan de mensen die mij hierop gewezen hebben. En mijn excuus dat ik te snel ben geweest in het overnemen van de tekst van Before Its News. Doorgaans check ik de broninformatie goed. In deze ben ik te snel geweest. Als er een mogelijke link zou bestaan tussen de CIA en de ISA dan wordt dat hiermee niet direct keihard bewezen. Het zou hooguit een indicatie kunnen zijn.”

“Doorgaans check ik de broninformatie goed” aldus Martin Vrijland. Lachertje van de week!

Secundaire victimisatie door Vrijland, Kat en consorten

/ animaldisputax / 4 reacties

Het lijkt erop dat mevrouw Merzouk, de moeder van de jonge Anass Aouragh, door de rechter in het gelijk gesteld is in haar zaak tegen Martin Vrijland.  Meneer Vrijland heeft zo op het oog haar eis ingewilligd en heeft het filmpje, dat hij op zijn weblog en YouTube-kanaal publiceerde nadat zij zich publiekelijk van hem distantieerde, netjes verwijderd.

Het is treurig dat nabestaanden zich genoodzaakt zien zich op zo’n manier tegen lieden als Martin Vrijland te moeten weren. Mevrouw Merzouk is niet de enige die, na een kind verloren te hebben, te maken kreeg met mensen die zich onder een valse vlag van behulpzaamheid tegen haar keerden. Zohra Merzouk werd verdacht gemaakt en kreeg door de mensen van Niburu zelfs een prostitutieverleden toegedicht, opdat men haar “morele standaarden” maar in twijfel kon trekken. 

Ook Iris van der Schuit, de moeder van de jongens Ruben en Julian die door hun bloedeigen vader werden gedood en gedumpt, viel een behandeling als deze ten deel.

Bauke Vaatstra, wiens dochter Marianne jaren gelden verkracht en vermoord werd, werd ook lastiggevallen en belasterd. Kwade tongen, waaronder die van Micha Kat, beweren zelfs dat hij zich liet omkopen. Ik citeer:

“BAUKE GENOOT VAN ELKE SECONDE DAT HIJ IN HET ZONNETJE WERD GEZET OVER HET LIJK VAN ZIJN SATANISCH VERMOORDE DOCHTER * HOEVEEL GELD EN DRANK KREEG BAUKE VAN JORIS DEMMINK? * WIE DENKT ER AAN MAAIKE TERPSTRA DIE WEL VOOR DE WAARHEID GING?”

Secundair slachtofferschap

Slachtoffers en nabestaanden worden geregeld een tweede keer slachtoffer gemaakt; ze moeten getuigen, worden verhoord, lopen tegen onwillige ambtenaren en instanties op en worden met negatieve sociale reacties geconfronteerd. Deze secundaire victimisatie krijgt gelukkig steeds meer de aandacht.

In 2005 werd bijvoorbeeld het spreekrecht ingevoerd, voor slachtoffers én nabestaanden, en dat was bedoeld als “een bijdrage aan het (begin van) herstel van emotionele schade door middel van erkenning” – een direct gevolg van de ruimere aandacht die slachtoffers en nabestaanden verdienen binnen het strafrecht.

Om secundaire victimisatie te voorkomen wordt veel meer aandacht geschonken aan Slachtofferhulp, begeleiding, slachtofferbejegening en slachtofferonthaal.

Het lijkt me zo langzamerhand de vraag waarom er niet veel actiever opgetreden wordt tegen kwaadwillige lieden, die nabestaanden op deze manier secundair victimiseren.

Martin Vrijland en de dag die je wist dat zou komen

/ animaldisputax / 10 reacties

Morgen is de dag die we eigenlijk allemaal wisten dat zou komen – zij het kennelijk uitgezonderd de heren Martin Vrijland en Micha Kat.

Meneer Vrijland zal zich morgen om half twee bij de rechter moeten vervoegen. Die rechter zal beslissen over de eis van mevrouw Merzouk, die graag zou zien dat meneer Vrijland de van haar geschoten beelden van zowel zijn webstek als zijn videokanaal verwijdert. Het gaat daarbij om een compilatie van beelden van gesprekken tussen meneer Vrijland en mevrouw Merzouk, de moeder van Anass Aouragh, onder andere gevoerd in haar woning.

Die beelden lijken heimelijk gemaakt, want waar die camera ook op gericht is, het is in elk geval niet openlijk op haar gezicht en mevrouw Merzouk lijkt in het geheel niet te weten dat ze gefilmd wordt. Dat vind ik een flagrante schending van haar privacy.

Dat niet alleen, voor iemand die zich journalist zou willen noemen is de publicatie ervan een schending van de Code voor de Journalistiek.

“De journalist publiceert geen tekst of foto’s en zendt geen audio-opnames of beelden uit die zijn gemaakt van personen in privé-situaties zonder toestemming van de betrokkene, tenzij met de publicatie een groot maatschappelijk belang is gediend.”


Op zo’n wijze heimelijk filmen mag niet. Niet volgens de Code voor de Journalistiek, maar ook in wettelijke zin niet.

Artikel 139f
Met gevangenisstraf van ten hoogste zes maanden of geldboete van de vierde categorie wordt gestraft:
  • 1°. hij die, gebruik makende van een technisch hulpmiddel waarvan de aanwezigheid niet op duidelijke wijze kenbaar is gemaakt, opzettelijk en wederrechtelijk van een persoon, aanwezig in een woning of op een andere niet voor het publiek toegankelijke plaats, een afbeelding vervaardigt;
  • 2°. hij die de beschikking heeft over een afbeelding welke, naar hij weet of redelijkerwijs moet vermoeden, door of ten gevolge van een onder 1° strafbaar gestelde handeling is verkregen.

Een belendend perceel wist de hand te leggen op een e-mail waaruit bleek dat meneer Vrijland die compilatie zelfs als pressiemiddel gebruikt zou hebben om de moeder van Anass tot medewerking te dwingen.

“Omdat je niet meer reageert voel ik me behoorlijk beschaamd in de vertrouwensband die ik meende dat wij hadden opgebouwd. Je zet mij in eens abrupt aan de kant, terwijl je toch een andere indruk gewekt hebt. Dat had ik absoluut niet van je verwacht, maar voor alle zekerheid heb ik er toch rekening mee gehouden (zie opname bijlage). Ik wil niet dat het noodzakelijk wordt dat ik deze of de rest van de opnames moet gebruiken.”

Die Code voor de Journalistiek dicteert dat de journalist de privacy van personen niet verder zal aantasten dan in het kader van een open berichtgeving noodzakelijk is. Publicatie van de beelden diende in dit geval dan ook in het geheel geen groot maatschappelijk belang, maar diende louter om mevrouw Merzouk tot medewerking te dwingen. De beelden zijn zelfs juist om die reden gemaakt, getuige de woorden van Martin Vrijland zelve.

Ook een dergelijke dwang zou zo maar eens strafrechtelijke no-no kunnen zijn, maar ook dat lijkt mevrouw Merzouk te laten voor wat het is. Zoals ik eerder al observeerde is mevrouw Merzouk dus erg mild, ze eist alleen verwijdering van gewraakt beeldmateriaal.

 Wat meneer Kat betreft echter, is het juist moeder Merzouk die er niets van snapt:

“De moeder schermt met begrippen als ‘portretrecht’ en ‘inbreuk op de persoonlijke levenssfeer’ maar begrijpt niet dat deze zaken geen enkele rol spelen als het gaat om journalistieke produkties.”

Micha Kat gilt in zijn bekende chocoladeletters om hardst over een “hetze tegen andere vrije journalisten” en noemt daarbij deze zaak tegen Martin Vrijland als voorbeeld. Daarbij gaat hij geheel voorbij aan het gegeven dat we hier niet van doen hebben met een door de overheid geplaagde journalist. Het is mevrouw Merzouk die geplaagd wordt door een wannabe journalist en zijn dubieuze praktijken. Alsof ze met het verlies van haar zoon niet al genoeg ellende over zich uitgestort gekregen heeft.

Ik vraag me dan ook af wat het beroep van “vrije journalist” dan inhouden moet. Vrij van de paar fatsoensregels uit de Code voor de Journalistiek? Vrij van de “beperkingen” van het strafrecht en dus vrij te vernielen, te smaden, te verzinnen en bronnen op oneigenlijke manieren tot medewerking te dwingen?

Daarmee willen deze lieden wel de lusten, de verregaande vrijheid en bescherming die journalisten geheel terecht genieten, maar niet de lasten van de verplichting tot waarheidsgetrouwheid, onafhankelijkheid, fair play en het open vizier.

Misschien kunnen de “vrije journalisten” me even uitleggen wat het op deze manier lastigvallen van een rouwende moeder nog met journalistiek te maken heeft?

O, en schei eens uit met dat gebiets en gebedel om “donaties”. Wanneer je van je schrijfsels je eigen broek niet op kunt houden is het vak van journalist gewoon niet voor je weggelegd.

Onderzoek Anass gesloten

/ animaldisputax / Een reactie plaatsen

Het Openbaar Ministerie heeft laten weten dat het onderzoek naar de dood van de jonge Anass Aouragh definitief afgesloten is. Het OM heeft de door mevrouw Merzouk, de moeder van Anass, gedane aangifte van moord dan wel doodslag bestudeerd maar heeft daarbij geen nieuwe feiten kunnen ontdekken. Het OM vindt extra onderzoek daarom niet nodig en blijft bij de conclusie dat de jongen zelfmoord pleegde. Dat betekent dat het OM de zaak niet zal heropenen.

Daarmee lijkt de zaak eindelijk afgesloten, al denk ik niet dat de familie dat zo ooit zal voelen. Dat is treurig genoeg. Mevrouw Merzouk heeft dan ook inmiddels aangegeven zelf een contra-expertise uit te zullen laten voeren.

Dagvaarding Martin Vrijland

Mevrouw Merzouk blijkt nog een tweede aangifte gedaan te hebben en wel tegen meneer Martin Vrijland. Dit vanwege het filmpje dat hij op zijn weblog en YouTube-kanaal publiceerde, nadat zij zich publiekelijk van hem distantieerde. 

Het gaat daarbij om een compilatie van beelden van gesprekken tussen meneer Vrijland en mevrouw Merzouk, onder andere in haar woning. Die beelden lijken heimelijk gemaakt; waar de camera ook op gericht is, het is in elk geval niet openlijk op haar gezicht.

Dat heimelijk filmen mag inderdaad niet.

Artikel 139f
Met gevangenisstraf van ten hoogste zes maanden of geldboete van de vierde categorie wordt gestraft:
  • 1°. hij die, gebruik makende van een technisch hulpmiddel waarvan de aanwezigheid niet op duidelijke wijze kenbaar is gemaakt, opzettelijk en wederrechtelijk van een persoon, aanwezig in een woning of op een andere niet voor het publiek toegankelijke plaats, een afbeelding vervaardigt;
  • 2°. hij die de beschikking heeft over een afbeelding welke, naar hij weet of redelijkerwijs moet vermoeden, door of ten gevolge van een onder 1° strafbaar gestelde handeling is verkregen.

Of het daarbij blijft is nog maar de vraag. Een belendend perceel wist de hand te leggen op een e-mail waaruit bleek dat meneer Vrijland die compilatie zelfs als pressiemiddel gebruikte om de moeder van Anass tot medewerking te dwingen.

Mevrouw Merzouk lijkt alleen te willen bewerkstelligen dat het filmpje van beide locaties verdwijnt. Op het oog zou ik zeggen, ‘doen‘ en in je handjes knijpen dat ze het daarbij laat.

Enfin, 20 augustus aanstaande is meneer Vrijland kennelijk van harte uitgenodigd zich bij de rechter te komen verantwoorden.

Lijkenpikker Vrijland

/ animaldisputax / 7 reacties

Onkruid vergaat niet. Dat spreekwoord is eeuwenoud en wil maar niet aan waarde verliezen. Schoffelde Martin Vrijland eerst zijn eigen perkje brandnetels onder, nu staat hij op zijn eigen .commetje opnieuw wortel te schieten.

Dat complotdenken net zo hardnekkig is als een beetje brandnetel blijkt dan ook wel weer. Vandaag zijn de jongens Ruben en Julian opnieuw aan de beurt, van dode kinderen kan vrind Vrijland kennelijk maar geen genoeg krijgen. Als een ware brandnetel probeert hij de weerhaken van zijn brandharen in het zere vlees van hun nabestaanden te slaan. Zijn gifpijlen zijn, opnieuw, gericht op moeder Iris.

Toch snap ik niet helemaal dat moeder Iris van der Schuit zoveel lof ontvangt terwijl ze vlak na de verdwijning van Ruben en Julian nog op haar Facebook een bericht plaatste met de tekst “Oké Jeroen jij hebt gewonnen“.

Martin Vrijland lijkt iets tegen moeders te hebben. Of tegen vrouwen in het algemeen, dat kan natuurlijk ook nog.

“Oké Jeroen, je hebt gewonnen” schreef moeder Iris op haar Facebookpagina, “nadat ze door de politie was geïnformeerd dat in het Utrechtse Cothen twee lichaampjes waren gevonden”. Ze verwijderde die woorden al snel weer, maar in complotdenkersland achtervolgen ze haar nog.

Voor meneer Vrijland zijn ze koren op zijn molentje; “Wat was de rol van Iris? Heeft zij Jeroen tot wanhoop gedreven door hem zwart te maken? Is Jeroen eigenlijk wel de dader?” Net als met de moeder van de jonge Anass maakt hij ook in dit geval graag een Lady Macbeth van een verslagen moeder.

Voorts laat vrind Vrijland een “lezer” aan het woord. Bert Blom wil niet “nodeloos speculeren” maar doet vervolgens niets anders. Daarbij herkauwt hij opvallend veel van Vrijlands eerder gepubliceerde nonsens, maar dat nog even terzijde.

Bert maakt zich zorgen over de camerabeelden uit Cothen en zou graag het adres willen weten waar de camera hangt die deze beelden gemaakt moet hebben. Gelukkig is de politie wel wijzer dan dat en bespaart zij de rechtmatige eigenaar van die camera een mensenmassa van Vrijlandjes en Katjes op diens oprit. Liever nog zelfs ziet Bertje dat de beelden openbaar gemaakt worden. Beelden die zo vaag zijn dat niet met zekerheid te zeggen is of het de auto van vader Denis is worden kennelijk helder zodra je maar weet waar die vermaledijde camera hing.

De exacte lokatie van de duiker, waarin de lichamen van Ruben en Julian gevonden werden, is wel bekend. Volgens Bert is die duiker zo open en bloot in het landschap gelegen dat de kinderen daar niet dertien dagen lang onopgemerkt in gelegen kunnen hebben. Wanneer ik de luchtfoto’s van die duiker bekijk (met dank aan de persmuskiet) denk ik dat het lang zo onmogelijk niet is dat die lichaampjes daar zo lang niet in werden opgemerkt. Het is nogal een end zeg, die buis.



In Eindhoven lag overigens een man nota bene dagenlang onopgemerkt op zijn eigen balkonnetje, dood.

Bert speculeert echter ongebreideld voort. Hij vertrouwt de vinder niet, die met die groene Volvo. Bertje zou graag naam en rugnummer weten. Ook het stel Popelier  en Terstall, dat door die vinder werd aangeklampt, vindt hij dubieus. Waarom dachten ze dat er een volwassene in die duiker lag? Wel Bert, tijd en water doen onaangename dingen met een lijk. Het verkleurt, er komen allerlei gassen in vrij, het zwelt op en begint te drijven.

In het politievakblad Blauw werd daar in 2008 een artikel aan gewijd. Aan het woord is

Bernice Oude Grotebevelsborg van het NFI;

Hoe lang duurt het voor een waterlijk komt bovendrijven? “Dat hangt samen met de mate van ontbinding, met gasvorming en met kleding. De gasvorming maakt dat het lichaam opzwelt en naar boven komt drijven. Kleding kan daarentegen zorgen voor verzwaring, waardoor het langer duurt voor een lichaam boven komt. Het primaire rottingsproces komt niet door het water, maar door de darmflora. Dus niet zozeer door bacteriën van buiten, maar van in het lichaam. Het ontbindingsproces gaat dus niet sneller of langzamer in vies water. Globaal kan je zeggen dat een lichaam in de zomer na twee dagen komt bovendrijven. In het late voorjaar en vroege najaar is dat tussen de drie en vijf dagen. In het vroege voorjaar en het late najaar ligt dat tussen de tien en veertien dagen.”

Wie zo’n tijd levenloos in het water gelegen heeft is onherkenbaar. Ik heb er een zoekslag aan gewaagd, op termen als “waterlijk” en “bloated body”. Dat kunt u op uw beurt zelf ook even doen, maar misschien dat u dan beter even tot na het eten wacht. Dat die mensen aan een spijkerbroek en een stuk huid niet af hebben kunnen zien dat het om een kind ging is dan ook lang zo verwonderlijk niet als “Bert” hier doet voorkomen.

Ik zou graag willen zeggen dat het me verbaasde dat Bert vervolgens ook weer het klimrek aanhaalt waarvan we allemaal al weten dat vader Denis zich er niet aan verhing. Toch, ik zou evengoed niet graag tegen u liegen.

Bert maakt zich verder ook druk om de kwaliteit van de foto’s die tijdens de zoektocht werden verspreid, die zijn niet altijd even scherp op, volgens Bert, de juiste plekken. Dat moet heul niet kunnen want de camera’s van tegenwoordig “stellen automatisch scherp op het onderwerp in het midden van de foto”. Ik fotografeer zelf heel wat met een dijk van een toestel, dat eenmaal op de automatische piloot inderdaad scherp stelt op het punt in het frame waarvan ik dat wil. Bij bewegende objecten of wanneer ikzelf beweeg wanneer ik afdruk heb ik vaker dan me lief is toch net dat ene punt niet scherp.

Dat de zus van moeder Iris een professioneel fotograaf zou zijn wil natuurlijk niet zeggen dat degene die de gewraakte foto’s nam ook zo’n ervaren schutter is.

Bureau Jeugdzorg krijgt nog even een vertrouwde veeg uit de pan en daarbij lijkt Martin even uit de rol van “Bert” te vallen; want Jeugdzorg wil middels dit drama “meer mogelijkheden om ouders nog sneller en effectiever buiten spel te zetten“. Kom nou Martin, wat denk je nou? Met je sockpuppet.  

Enfin. Zat u er net zo met smart op te wachten als ik? Op de Illuminati?

Nou daar zijn ze dan!

“Hoewel dit veel mensen boven de pet gaat, wil ik ook wijzen op de diverse zogenaamde ‘illuminati symbolen’ in deze zaak. Zo gebruikte de moeder van de jongens in het begin van de zoektocht op haar Facebook nog een plaatje dat erg veel weg heeft van een ‘oog in een driehoek’, een zeer bekend illuminati symbool. Ook de zus van de moeder gebruikt op een van haar social-media sites een oogje als avatar (maar wellicht is dat niet geheel ongebruikelijk in de grafische sector?). Ook in de kleding van de vader zien we diverse symboliek: Schoenen van het merk Columbia. Rode onderbroek van het merk g-star (=maçonnieke pentagram met ‘g’ in het midden). Markant punt in de zoektocht vormde de zoekacties rond de piramide van Austerlitz met de 13 meter hoge obelisk. Ook werden de broertjes teruggevonden op uitgerekend de 13e dag. Op twitter was ook vermistnl.nl actief dat als logo ook weer het opvallende illuminaten oogje voert.” 

In dat gebied ligt overigens ook de Ruiterberg. Ik zou de Tempeliers dus niet direct uit willen sluiten. Gewoon voor de zekerheid. Voor je het weet is dat Illuminatiegedoe een false flag. Dan is er nog de Donderberg, nou dan weet je het wel, en die geheimzinnige Foldocusheuvel met het graf van de familie Godin de Beaufort. Is er ofwel een connectie met de adel of we hebben zojuist een geheime orde van flatulente godinnenaanbidders ontdekt.

Nudge nudge, wink wink. Ik voer niet één maar zelfs twee ogen als logo.

Voor de aardigheid heb ik eens opgezocht wat die rode onderbroek moet beduiden, qua illuminatisymboliek dan. Ik kom niet verder dan een Spaanse traditie om met het nieuwe jaar een schone rode onderbroek aan te trekken om geluk af te dwingen. Dat zal ‘m niet zijn. Wie iets spectaculairders weet, ik houd me aanbevolen!

Daar gaan we weer (2)

/ animaldisputax / 4 reacties

Het ziet er naar uit dat de jongens Ruben en Julian door hun bloedeigen vader werden gedood en gedumpt en ’s mans motief gelegen is in wraakzuchtig rancune jegens zijn ex-vrouw.

Nu dan blijkt direct die andere zo onfortuinlijke jongeling, Anass, weer op de agenda in complotbloggersland te staan. Op Niburu bericht men over een bericht van 25 januari 2012 op een forum, dat door Anass geschreven zou moeten zijn. Dat bericht is her en der al de revue gepasseerd, maar Niburu schrijft erover alsof ze een heuse scoop in handen hebben.

Deze Anass schrijft over hoe en wanneer hij ontdekte dat hij homoseksueel geweest zou zijn. Dat zou zo maar kunnen natuurlijk, maar controleren dat het echt Anass Aouragh was dit dat berichtje achterliet kunnen we niet natuurlijk. Volgens onder meer vader Aouragh werd Anass behoorlijk gepest en zo’n berichtje zou bijvoorbeeld heel wel van een van zijn pestkoppen afkomstig kunnen zijn.

Met deze “nieuwe kennis” besluit Niburu een “nieuw licht” op de zaak te werpen.

“Wat hij duidelijk aangeeft in zijn bericht is dat zijn (Moslim) moeder grote moeite zal hebben met het feit dat hij homo is. Daarnaast waren er al de nodige strubbelingen met haar en wilde Anass het liefst bij zijn vader wonen. Verder is het waarschijnlijk dat de moeder vanuit haar verleden (prostitutie) contacten had in een schimmige wereld waar jonge aantrekkelijke homo’s een geliefde prooi zijn. Over de morele standaarden van de moeder mogen wat ons betreft de nodige twijfels bestaan.

Als wij een dergelijk bericht zoals bovenstaand in handen krijgen, dan zal waarschijnlijk de politie ook op de hoogte zijn van het feit dat Anass homo was. Iets waarvoor geen ruimte wordt gegeven bovendien in een Moslimleven. Waarom is dit verzwegen?

Het feit op zich dat Anass homofiel was bewijst uiteraard niets, maar het maakt het wel aannemelijker dat hij in handen is geraakt van liefhebbers van jonge (homo) jongens en dat dit hem uiteindelijk het leven heeft gekost. Wie daaraan mee heeft gewerkt en waarom zal wat ons betreft nog eens bekend worden. Dat zou betekenen dat de doofpotten eindelijk écht open zijn gegaan. Arme Anass!”

Spontaan wordt moeders een geschiedenis als prostituee toegedicht. Over morele standaarden gesproken!

Niet alleen dat, Anass zou nu met zichzelf in de knoop gezeten hebben omdat een moslimachtergrond niet accordeert met homoseksualiteit. Angstvallig laat Niburu de enorme olifant in de kamer onbesproken; homojongeren doen tot vijf maal vaker een zelfmoordpoging dan heterojongeren. Niet alleen dat, gepest worden is zelfs een belangrijke voorspeller voor zelfmoord onder homojongeren.

“Een bookmaker zou de kans dat de Wassenaarse Anass Aouragh zelfmoord heeft gepleegd waarschijnlijk inschatten als 1 op 1.000.000.”


Ik zou, als ik Niburu was, snel een andere bookmaker in de arm nemen.

De dramatische exit van Martin Vrijland

/ animaldisputax / 16 reacties

Trok vrind Vrijland gistermiddag toch zo maar even de stekker uit zijn blogje! Dat deed me deugd, al maak ik me geen illusies of dit onguur heerschap laat nog wel wat van zich horen. Met dank aan de werkelijk geniale actie van Virtuele Kate, een poets die Martin Vrijland nooit meer helemaal te boven kwam. Integendeel.

Kate; bedankt!

Anyway, wat was dat heerlijk theatraal, hè? De stekker eruit en even niets van je laten horen, die geheimzinnige verdwijning zal zijn aanhang wel even van de leg gebracht hebben. Bérgen mail op zijn g-mail accountje, dat moet onze aandachtsgeile vriend goed gedaan hebben. Gelukkig uiteindelijk op een belendende site toch een teken van leven, een “statement“, dus hopelijk heeft u allemaal toch kunnen slapen als de spreekwoordelijke roos.

Dat statement is, voor zo ver mogelijk, nóg theatraler overigens. Martin de Martelaar, ocherme, slachtoffer van “trollen sites” (sic) vol plebs dat al zijn ziekelijke fantasieën, aperte leugens en al te vergezochte gevolgtrekkingen doorprikte. Martin Vrijland beweert dat deze clubs van snode lieden inmiddels de de “inner circle van zijn kind begint te betreden” en hij er daarom geen gat meer in zag.

Nu weet ik dat naburige “trollen sites” (sic) meneer Vrijlands ware identiteit hebben achterhaald en er een aantal aangiftes tegen hem ligt, in die zin zullen ze hem ongetwijfeld te dicht zijn genaderd voor zijn eigen welbehagen – maar zijn kind heb ik ze niet zien noemen. Wat dat betreft is er een heel stuk meer integriteit betracht dan hij ook zelf op heeft kunnen brengen naar anderen.

Hoe anders lag dat op ’s mans eigen blogje met de overleden jongen Anass en de vermiste broertjes Ruben en Julian. Vooral over de rug van de eerste heeft Martin Vrijland de vreselijkste verdachtmakingen gespuid, zonder enige consideratie voor Anass of zijn nabestaanden. Verdachtmakingen aan het adres van de moeder én het halfzusje van Anass moeten de laatste ook niet in de koude kleren zijn gaan zitten. Ook daar had meneer Vrijland geen boodschap aan, als er maar gedoneerd werd om zijn “goede werken” voort te kunnen zetten.

Om nog maar niet te spreken van het kind van Jeroen H., die volgens meneer Vrijland achter de actie van Virtuele Kate moest zitten. Meneer Vrijland riep zelfs op tot een “bezoekje” aan deze onschuldige figuur en plempte zijn naam en adres op het Internet. Alweer, zónder enige consideratie voor het kind dat daar óók woonachtig moet zijn.

Martin Vrijland draait de zaken om, maar hij vergeet daarbij het adagium “what goes on the internet stays on the internet”. Hij is ontmaskerd en zijn ware identiteit en zijn kwaadaardige epistels zijn voor eenieder te lezen, die hij in de toekomst nog tegenkomt. Potentiële geliefden, mogelijke werkgevers en nieuw uit te buiten slachtoffers hebben de gelegenheid om zich in te lezen in zijn ware aard. En dat is mooi, want een gewaarschuwd mens telt nog altijd voor twee.

De dramatische exit van onze dramaqueen, Martin Vrijland. Ik heb er beeld bij; Het rode velours van het gordijn hardnekkig met een hand vastklampend, de andere hand met de rug tegen het voorhoofd geslagen en een voetje wat koket naar achteren gestoken heft hij het gelaat wanhopig ten hemel. Amechtig lispelt hij nog iets over blauwe pillen, waarop het doek dan toch echt valt.

Hopelijk sloeg hem de achter zich dichtgeslagen theaterdeur niet te hard tegen de samengeknepen billen. 

Daar gaan we weer

/ animaldisputax / 9 reacties

Nederland is de laatste dagen in de ban van twee vermiste jongetjes, Ruben en Julian, die sinds maandag 6 mei spoorloos verdwenen zijn. Hun ouders zijn gescheiden, moeder woont in Zeist en vader in Vleuten. De vader heeft hen op de ochtend van die dag bij hun moeder opgehaald en die avond zijn ze nog in de omgeving van Vleuten gezien. Daarna echter, ontbreekt van de jongetjes ieder spoor.

Vader werd dinsdagochtend door wandelaars gevonden in de bossen van het recreatiegebied Het Doornse Gat. Hij blijkt zelfmoord te hebben gepleegd. Volgens de moeder heeft de man zichzelf aan een boom verhangen. Het Doornse Gat wordt door de politie en specialisten van het Korps Mariniers uitgekamd, maar de broertjes worden niet gevonden. Daarna, dinsdagavond laat, gaat er een Amber Alert uit voor Ruben en Julian.

Met man en macht probeert men de gangen van vader op die noodlottige dag na te gaan. Er wordt nog altijd gezocht naar de broertjes. Horden vrijwilligers zoeken mee. Dat ontroert me, in ons kikkerlandje waar saamhorigheid maar al te vaak al heeft plaats moeten maken voor individualistische onverschilligheid. Die goede lieden wordt uiteraard verzocht dat wel in samenspraak met de politie te doen en dat is logisch, die vreest dat sporen verloren gaan in platgewalste bospercelen.

De moeder van deze kinderen deed een oproep op Facebook; “Alsjeblieft, wil iedereen uitkijken naar mijn kleine mannetjes, ze worden sinds gisteravond vermist.” Ze bedankt alle mensen die naar haar kinderen zoeken en vraagt hen de moed niet te verliezen.

Heel Nederland houdt de adem in, doet schietgebedjes voor deze kinders en leeft mee. Ik ook. Zo lang ze niet gevonden zijn is er hoop. Angstvallig zou ik liever niet willen denken aan de kans, die met het verlopen van de tijd almaar groter wordt, dat deze kinders niet meer in leven zijn. Laat staan aan de bittere werkelijkheid van het fenomeen “gezinsdrama”. Soms denken mensen, doorgaans in psychische nood, dat hun kinderen beter af zijn in het hiernamaals. Soms denken mensen dat, wanneer zij hun kinderen niet mogen of kunnen zien, hun partner dat dan ook niet meer mag.

Er wordt, uiteraard, ook weer flink wat af gespeculeerd. Zo moet de vermissing van Julian en Ruben doen denken aan een vermissing van twee jaar geleden, waarbij een Zwitserse man zijn jonge dochtertjes Livia en Alessia ombracht en verborg. Hij liet zijn ex-vrouw een briefje na waarin hij schreef dat hun kinderen “in vrede rusten en niet hebben geleden”. Waar hij de kinderen verborgen had, daar repte hij niet over. Tot op de dag van vandaag wordt naar de meisjes gezocht.

Ook hangt inmiddels de nodige vuile was buiten. Midden in dit soort ellende blijft immers niets privé. Je zou bijna zeggen dat, net als haat en liefde, sensatiezucht en medeleven vlak naast elkaar bestaan. Naadloos in elkaar over kunnen gaan bij de minste of geringste verandering in sentiment. Er zou sprake zijn van een langlopende vechtscheiding. Op vrijwillige basis zou het gezin daarom door Jeugdzorg ondersteund worden. Vader zou een bedrijfje gehad hebben dat op de rand van faillissement stond. De omgangsregeling tussen hem en zijn zoontjes zou zijn versoberd.

Toch, het kan nog altijd erger. Dat zagen we eerder in de zaak Anass ook; lieden die zo’n zaak voor eigen gewin en wellustige bemoeizucht nog even verder opkloppen. In deze zaak zien we dezelfde spelers zich vastbijten in het leed van anderen. Opeens is daar weer “een getuige” die heel wat anders gezien heeft. Niks niet een strop om een boom, het moet een klimtoestel geweest zijn.

Een klimtoestel dat kaduuk was ook nog eens. Dat is ook wel te zien, en voor de lieden die de ogen in de zakken hebben zitten is iemand zo vriendelijk geweest er een rood-wit lint omheen te binden. Een vlekje in de verte moet de eerste bos bloemen voorstellen, die iemand er uit piëteit moet hebben achtergelaten. Waarom die bos bloemen dan zo vreselijk ver van de vermeende “plaats delict” ligt is me volkomen duister. Helder is me echter wel dat dit geen door de politie afgezet plaats delict is. Die zijn namelijk altijd zo vriendelijk rood-wit lint te gebruiken waar hun naam in zwarte letters op staat, gepaard met het gebod “STOP”.

Martin Vrijland kopt wat conclusies in aan de hand van het door hemzelf verzonnen plaats delict;

“Opmerkelijk daarbij is dat alle spullen die de timmermannen er de dag er voor hadden neer gezet nog exact zo lagen als de dag na de zelfmoord. Sterker nog: de beide heren wisten niet dat er zich iemand verhangen had. Als er sprake zou zijn geweest van een sporenonderzoek, zouden er toch op zijn minst materialen meegenomen moeten zijn genomen voor onderzoek. Althans dat zou je verwachten als je moord uit wilt sluiten.”
 

Ach. De politie laat achtergelaten gereedschap links liggen op een plek waar iemand zich niet verhangen heeft. Opmerkelijk. Zie, dus toch een satanische kindermoord. Zo eenvoudig steekt men een nieuwe complottheorie in elkaar, om elkaar vervolgens al zelfbevlekkend in de armen te vallen.

Misschien is het gewoon tijd voor een rijbewijs voor de virtuele snelwegen van het Internet. Bij bewezen onvermogen wordt u dan gewoon een paar maanden verbannen naar de louterende werkelijkheid van het “in real life”.

Siriusly

/ animaldisputax / 7 reacties

Meneer Vrijland lijkt eindelijk een beetje van het spreekwoordelijke licht gezien te hebben. Na te zijn geconfronteerd met de film “Sirius” komt hij “tot de zelf ingenomen (sic) conclusie dat het een prachtige hoax is“.

Zelfingenomen. Viel u dat ook op? Eindelijk een sprankje zelfkennis en dat siert de mens.

Natuurlijk zou het ook zo maar kunnen dat de terugloop in reageerders de man wat voorzichtiger stemt, na al die onzinstukken over pedoseksuele elitaire moordenaars, homo-agenda’s, zelfmoordpolen en nepagenten zal ook hij inmiddels begrijpen dat er grenzen zijn aan wat je een publiek nog ongestraft kun voorschotelen. Je scheidt daar het kaf wel mee van het koren maar blijft met het kaf zitten, zeg maar.

Sirius dus. De film ging op 22 april, de Dag van de Aarde, in première. Geestelijk vader is Steven Macon Greer, arts én ufologist. Meneer Greer laat ons in zijn film een klein, mensachtig wezentje zien dat kennelijk in de Atacama-woestijn werd gevonden. Naar verluidt de droogste woestijn ter wereld, hetgeen meteen verklaart waarom het wezentje er zo uitgedroogd uit ziet. Liefkozend heeft men het Ata genoemd, naar zijn vindplaats. Ata moet zo’n zes inch, net iets meer dan vijftien centimeter, lang zijn. Hij heeft een beschadigd schedeltje, hetgeen volgens het commentaar in de film zijn doodsoorzaak zou verklaren. In de film zien we ook hoe men Ata’s DNA onderzoekt en dat blijkt menselijk te zijn, zonder erfelijke aandoeningen die bijvoorbeeld dwerggroei veroorzaken.

Het lijkt angstvallig veel op een menselijke foetus van een week of zestien. Dat klopt met de lengte van het gevonden wezentje en de gelijkenis tussen de schedel van zo’n foetus en die van Ata is overduidelijk. Nu is er een behoorlijk aanbod aan afbeeldingen en zelfs anatomische modellen van schedeltjes van foetussen in diverse groeistadia op het wereldwijde web te vinden, en daarnaast zou meneer Greer een artsenopleiding genoten hebben. Misschien ben ik afgeleid door ’s mans brede schouders (de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat die me echt wel opgevallen zijn) maar ik heb het moment in de film gemist waarbij een gewoon menselijke afkomst van Ata definitief werd uitgesloten.

Nu is het zo gelegen dat meneer Greer zich eerder al eens heeft vergist, in 2010 versleet hij een mot voor een buitenaards lichtwezen. Misschien heeft hij gewoon een ander brilletje nodig. De man lijkt verder onschuldig, hij mediteert graag in groepsverband aliens uit de lucht en gaat de komende tijd toeren met een of andere goeroe.

Tot slot nog, gewoon omdat het zondag is, een klein juweeltje van de hand van meneer Vrijland.

“Heeft u zich wel eens afgevraagd hoe de Chiwawa ooit tot stand gekomen is? Geloof maar dat die soort niet via een natuurlijk evolutieproces uit de wolf ontstaan is.”

Chihuahua heet zo’n diertje. Meneer Vrijland heeft eindelijk eens gelijk; die is inderdaad niet door enig “natuurlijk evolutieproces” ontstaan. Het moet een van de oudste hondenrassen zijn en het beest zou van origine Mexicaans zijn. De Azteken noemden de kleine honden, die in hun dagen in het droge noorden in het wild rondliepen “techichi”. Het mormeltje dat we nu kennen onder de naam “chihuahua” is het product van een door mensen gestuurd proces. Fokken.

Mensen hebben altijd de neiging gehad de schepselen van Moeder Natuur naar eigen wens aan te passen en dat hebben we met de wolf ook gedaan. We hebben er van alles van gemaakt, medejagers voor groot wild, medejagers die we een konijnenhol in konden sturen, handzame modellen die als warme kruik dienst deden, of als maaltijd – en de miniatuur designwolf voor in de handtas.

Daar kan zo’n beestje ook niets aan doen. Siriusly.

Die pet past ons toch niet allemaal

/ animaldisputax / 25 reacties

Kijk aan, de briljante tijdlijn van meneer Vrijland is een feit. Die levert meteen ontstellend nieuwe en opzienbarende informatie, want de moeder van Anass meldde zich na sluitingstijd bij het politiebureau en dat kan natuurlijk helemaal niet! Of wel dan?

Ik wil u vragen de tijdlijn goed te bestuderen en vooral op de linkjes te klikken die vermeld staan bij de opmerkingen ‘dit klopt niet’. De constatering is dan feitelijk dat de uitleg door moeder en dochter geven niet kunnen kloppen. Zou het kunnen dat zij exact het zelfde verhaal hebben ingestudeerd; zich niet beseffende dat dit gecontroleerd zou worden? 

De conclusie is namelijk dat moeder beweert naar de politie te zijn gegaan, maar het politiebureau Wassenaar was al dicht. Dit kan dus simpelweg niet waar zijn geweest. Ook zegt moeder dat de bibliotheek al dicht zou zijn, maar de openingstijd van woensdag is tot 20:00 uur. Als je een regelmatig bezoeker bent van de bibliotheek, zou je dit moeten weten. Dit met name als je beweert dat het de hangplek van je kind was.

Het politiebureau in Wassenaar sluit inderdaad om 18:00 uur.

Het is dan natuurlijk niet automatisch zo dat dit bureau onbemand achterblijft. Zo’n politiebureau heeft een publieksfunctie, met een mooie balie waar u gedurende de tijd dat het bureau voor publiek geopend is terecht kunt. Het boevengilde klokt alleen niet om 18:00 uit en dus de politie ook niet.

Openingstijden; Wij zijn iedere dag open van 09.00 – 18.00 uur. U kunt op het bureau terecht voor onder andere een aangifte of algemene inlichtingen.  Als u aangifte wilt doen, kunt u het beste vooraf bellen naar 0900-8844 over wat de meest geschikte manier is om aangifte te doen.

Toelichting; Voor dringende en spoedeisende gevallen kunt u na 18.00 uur terecht bij de geveltelefoon. Via deze telefoon krijgt u contact met de wachtcommandant of het hoofdbureau. Uiteraard kunt u 24 uur per dag bellen met 112 (spoedeisende zaken) of 0900-8844 (geen spoed, wel politie).Dit bureau is te bereiken met de bus (halte Stadhoudersplein). Komt u met eigen vervoer, dan kunt u in de omgeving van het bureau ruimschoots parkeren.

Is dat wat. Had Speurneus Vrijland nou van al die donaties een ritje naar dat politiebureau gemaakt, dan had hij die heuse geveltelefoon natuurlijk zelf ook wel ontdekt.

Dan zal de moeder van Anass zich in de spanning van het interview misschien in de openingstijden van de Wassenaarse bibliotheek vergist hebben. Dat kan. Gebeurt de besten, nietwaar?

Wat kunnen we concluderen uit deze voorlopige tijdlijn? Waarom zat er meteen een rechercheur bij moeder? Is dat gangbaar met een vermissing? Hoe kan het dat zowel Inass als moeder zeggen dat moeder naar de politie is gegaan, terwijl het bureau dicht was? Is dit slechts een vergissingen of is er hier iets anders aan de hand?

O, er is zeker wat anders aan de hand; meneer Vrijland is gewoon te dom om voor de duvel te dansen.